День траура

• Мала сказаць: ненавiджу,
• Мала сказаць: прызнаю,
• Бiцца за праўду – i выжыць,
• Нiбы салдат у баю.
• ---
• Дрэннаму – не пакарыцца,
• Добрае – не празяваць.
• З добрай хлуснёй не мiрыцца,
• З буйнай хлуснёй ваяваць.
• ---
• Гэтым бы i кiравацца…
• Толькi зло i хлусня
• Хiтра маскiравацца
• Вучацца спрытна штодня.
• ---
• Нехта i подлы, i хiжы
• Клятву паўторыць тваю:
• З ворагам бiцца – i выжыць,
• Нiбы салдат у баю. 

Пiмен Панчанка

• За векам век плыве-цячэ,  
• А мы ідзем, ідзем... I што ж?  
• О, як далёка нам яшчэ  
• Да Беларусі!  
• --- 
• Ужо няўсцерп нам крыж пакут,  
• I мы крычым, крычым, але –
• Не дакрычаліся пакуль  
• Да Беларусі.  
• ---  
• А можа быць, яна – міраж,  
• I ўсе мы трызнім? Бо чаму ж  
• Не далятае голас наш  
• Да Беларусі?  
• --- 
• Відаць, пракляцця знак ляжыць  
• На нас ад роду, і таму  
• Так цяжка шлях нам церабіць  
• Да Беларусі.  
• ---  
• Равуць вятры, грымяць грамы,  
• Пыл засціць вочы нам, і ўсё ж,  
• I ўсё ж мы дойдзем, дойдзем мы  
• Да Беларусі!.. 

Нiл Гiлевiч

• Ты, мой брат, каго зваць беларусам, 
• Роднай мовы сваёй не цурайся; 
• Як не зрокся яе пад прымусам, 
• Так і вольны цяпер не зракайся. 
• ---
• Ад дзядоў і ад прадзедаў, браце, 
• Гэта скарб нам адзін захаваўся, 
• У сялянскай аграбленай хаце 
• Толькі ён незабраны астаўся. 
• --- ---
• Можа б, ты і памёр і загінуў, 
• Каб не вешчая мова Баяна. 
• Хто ж быў добры, яе хоць пакінуў? 
• Як жа так, што яшчэ не забрана? 
• --- ---
• Дык шануй, беларус, сваю мову — 
• Гэта скарб нам на вечныя годы; 
• За пашану радзімаму слову 
• Ушануюць нас брацця-народы! 

Алесь Гарун

• А хто там iдзе, а хто там iдзе 
• Ў агромнiстай такой грамадзе? 
• --Беларусы
•  
• А што яны нясуць на худых плячах, 
• На руках у крывi, на нагах у лапцях? 
• --Сваю крыўду.
•  
• А куды ж нясуць гэту крыўду ўсю, 
• А куды ж нясуць напаказ сваю? 
• --На свет цэлы.
•  
• А хто гэта iх, не адзiн мiльён, 
• Крыўду несць наўчыу, разбудзiў iх сон? 
• --Бяда, гора.
•  
• А чаго ж, чаго захацелась iм, 
• Пагарджаным век, iм, сляпым, глухiм? 
• --Людзьмi звацца.

Янка Купала 

• Я буду маліцца і сэрцам і думамі,
• Распетаю буду маліцца душой,
• Каб чорныя долі з мяцеліцаў шумамі
• Ўжо больш не шалелі над роднай зямлёй.
•  
• Я буду маліцца да яснага сонейка,
• Няшчасных зімой саграваць сірацін,
• Прыветна па збожных гуляючы гонейках,
• Часцей заглядаці да цёмных хацін.
•  
• Я буду малiцца да хмараў з грымотамi,
• Што дзiка над намi гуляюць не раз,
• Каб жаль над гаротнымi мелi бяднотамi,
• Градоў, перуноў не ссылалi падчас.
•  
• Я буду малiцца да зорак i жалiцца,
• Што гасяць сябе надта часта яны,
• Бо чуў, як якая з неба з iх звалiцца,
• З жыцця хтось сыходзе на вечныя сны.
•  
• Я буду малiцца да нiвы ўсёй сiлаю,
• Каб лепшаю ўродай плацiла за труд,
• Збагацiла сельскую хату пахiлую,
• Надзеi збытымi убачыў наш люд.
•  
• Я буду маліцца і сэрцам і думамі,
• Распетаю буду маліцца душой,
• Каб чорныя долі з мяцеліцаў шумамі
• Не вылі над роднай зямлёй, нада мной.

Янка Купала 

• Над лесам, над садам дзікім
• Дожджык забалбатаў,
• І успыхнулі раптам гваздзікі
• У нетрах абмытых траў.
• Цёплыя кроплі скачуць
• Па залацістай лазе;
• Дожджык - "царэўна плача",
• Сонца ў кожнай слязе.
• З нізкай цёплай адрыны,
• Учуўшы ласкавы капёж,
• Ў лёгкай сукенцы дзяўчына
• Выбегла проста пад даждж.
• Кроплі яе цалавалі
• Палка, пяшчотна, да слёз,
• Вусны дзяўчыны хапалі
• Срэбра з ясных нябёс.
• Дожджык зрабіў сваё цуда,
• Ён абляпіў, як мог,
• Плечы, маленькія грудзі,
• Гнуткія лініі ног.
• Бэзам з садоў павявала,
• Вечна хацелася жыць.
• Дзяўчына ад шчасця спявала.
• Стронцый быў у дажджы.

Уладзiмiр Караткевiч